آه خدایا

وقتی که گرفته و غمدار است ،وقتی همه ی دوستان دوشمنند ،وقتی خانه زندان است ،وقتی مرگ

زندگی است و از تو گریزان ،وقتی سوختن تنها علاجش ساختن است ،وقتی دوست داشتن پایانش

شکست و از یاد بودن است.

وقتی عمق همه نگاه ها یک لجنزار متعضن است،وقتی در ورای هر حرفی،نیش یک افعی کشنده

است،وقتی در همه راه ها چاه پنهانیست ،وقتی اسمان بالای سرت سیاه از دود دلها گرفته است.به چه  

می توان خود را دلخوش ساخت؟؟؟

ناامیدانه به سوی تو نگاه دوخته ام تا که بار دیگر دستم را بگیری و از این ظلمت خلاصی ام دهی برای او  

،ای خدای من بهترین ها را بخواه  تمام خوشی هایش به او   ارزانی کن و غمهای زندگی اش را بر من روا

کن .که با جسم و روحم امیخته ست.ای کاش می دانستم چه زمان مرگم خدا می رسد. ان وقت هر انچه  

دردل داشتم اول به انها که مرا به وجود اورده اند می گفتم و سپس به اونی که شادی زود گذر را من

گرفت. انگاه اسوده تسلیم مرگ می شدم.اما هیهاست که چنین نیست.چه می شد ای خدا که به من  

جسارت و گستاخی ارزانی می کردی ،شاید در ان هنگام می توانستم بدون ترس انکه هراسی از اوردن  

ولی داشته باشم ار خود دفاع کنم.

این زبان را از من می گرفتی و به جایش شهامت سخن می دادی. اگر ترس از عذاب دورزخ تو نبود اگر یقین

می یافتم به سبب هتک حرمت مغضوب درگاهت نخواهم بود ان وقت........ چه می کردم!!!؟؟؟

خط می کشیدم بر عاطفه و خود را از زنجیر انها ازاد می ساختم. خشمگین مشو یرا خود خوب می دانی  

که این بنده حقیرت قادر نیست و نا توان است.بازهم در این غروب اغاز شده ابلیس در من رخنه کرده است  

و وسوسه ام ساخته که لب به کند بگشایم اما ای محبوبم تا ترا دارم از ابلیس وحشت نخواهم داشت

خوب می دانم که در اشتی تو همیشه به رویم باز است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: